Droga

[Evora]

 Stara droga prowadząca do dębu.

[Astra]

 Szła drogą. Powli i niepewnie. Ale szła. Uważnie rozglądając się w około dreptała drogą pośród rzepaku.

[Astra]

 Znudzona łąką, wyszła.

[Chairo]

W wilczej postaci penetrowałam pola rzepaku, aż trafiłam na drogę. Zmieniłam się w człowieka, by sprawdzić, dokąd prowadzi droga. Nie byłam zbyt zadowolona z faktu, że nie wiem, gdzie dokładnie jestem. No cóż, tak to jest, jak się poszukuje byłego plemienia rodziców, w którym się nigdy nie było. Coś mnie jednak do niego ciągnęło... Może instynkt? W końcu plemię oznacza też rodzinę i przyjaciół. Szłam drogą ostrożniej niż zwykle. Przecież w każdej chwili może mnie ktoś lub coś zaatakować. Nasłuchiwałam wiatru.

[Chairo]

Usłyszałam ryk zranionego ptaka. Coś się we mnie obudziło i z lekkim przerażeniem w oczach spojrzałam w tamtym kierunku. Bez chwili zastanowienia pobiegłam w tamtą stronę.

[Gvilith]

Gvi powolnym krokiem, ze zwieszoną głową szła przed siebie. Zastanawiala sie, czy nie warto by dolaczyc do jakiegos plemienia...? Moze czula by sie bezpieczniej? Bo teraz zdecydowanie sie tak nie czula. Wszystko potegowal bol glowy ktory towarzyszyl jej od kilku dni. Westchnela.

[Chairo]

Wbiegłam, co chwila patrząc za siebie, czy mnie nie goni. Byłam już wystarczająco daleko, więc zwolniłam... Dyszałam. Chwilę później siadłam i zaczęłam wylizywać swoje rany. Dopiero po chwili zauważyłam, że nie jestem tu sama. Czujnie popatrzyłam na nieznajomą, zastanawiając się, czy mogłabym ją zjeść... To pozwoliłoby mi odzyskać siły. Oblizałam się, po czym zeszłam z drogi zaczynając się skradać w polu rzepaku. (jestę lisę)

[Gvilith]

Serce zabilo jej szybciej gdy uslyszala cichy szelest gdzies za nia. Obrocila sie. Co to? Meteoryty? Musztarda? Oby nie...

[Chairo]

Byłam już tak blisko, że słyszałam bicie jej serca... Zmienić się w wilka, czy zostać lisem? W tej formie mam lepszą zwrotność i szybkość... za to jako wilk lepiej byłoby mi ją przygnieść... Trudna decyzja. Jednak postanowiłam zmienić się w wilka. Większe zęby... Tak więc zmieniłam postać, choć z bólem, i wyskoczyłam na nią od razu działając zębami.

[Gvilith]

Znowu cos uslyszala i obrocila sie dokladnie w momencie, kiedy wilczyca na nia wskoczyla, przewrocila i zaczela ja dusic. Rozsadnie bylo by zmienic sie w wilka, ale zaslepiona panika dziewczyca zaczela po prostu krzyczec i sie miotac co zdecydowanie jej nie pomagalo. Po twarzy pociekly jej lzy.

[Chairo]

Tylko lekko przebiłam jej szyje, a zaraz cofnęłam się do brzucha. Dziewczyna chyba nie chciała się bronić, więc zębami mocno złapałam ją za skórę (a nie było łatwo, bo była dość napięta) i mocno szarpnęłam, wyrywając sporą część jej ciała. A może lepiej wziąć się za kark? Tam mięso jest chyba lepsze... Tak więc zostawiłam dziurę w jej brzuchu, przez przypadek wsadzając tam tylną łapę, i wgryzłam się ramię... a dokładniej tuż nad ramieniem. Jest smaczna... a ja głodna. Tylną łapą chyba miażdżyłam jej nerkę... czy coś. Teraz mi raczej nie ucieknie, a wygodniej się je rękami... Tak więc odgryzłam kawałek mięsa z ramienia i zmieniłam się w człowieka. Wyjęłam z ust jedzonko i odgryzłam mniejszy kawłek, po czym popatrzyłam z uśmiechem w jej oczy.

[Gvilith]

Oczy zaszly jej mgla. Gardlo, brzuch, ramie i glowa pulsowaly bolem. Nie miala juz sily krzyczec. Oddychala z trudem, ciezko. Patrzyla jak obca nad nia siedzi. Nie widziala co robi, wszystko bylo zamglone przez lzy. Wyciagnela dlon przed siebie i zlapala reke nieznajomej. Dlaczego? Czym na to zasluzyla?

[Chairo]

Popatrzyłam na jej dłoń, wycierając krew z warg. Zacisnąłem jej dłoń, a drugą musnęłam jej twarz, uśmiechając się miło, jakbym chciała powiedzieć "Dziękuję. Dzięki tobie będę mogła żyć. Wszystko będzie dobrze". Jednak moja natura skrytej sadystki przejęła nade mną władzę. Sięgnęłam do dziury w brzuchy i złapałam pierwsze lepsze flaki. Jelita. Dobrze się złożyło.  Wyjęłam je, zębami przegryzając wszystkie błony trzymające je w kupie. mając już sporej długości sznur owinęłam nim szyję dziewczyny, delikatnie, żeby nie przerwać flaków, ale mocno zacisnęłam je na jej szyi, podduszając ją. Jeśli dłużej tak poleży, to się udusi. Zastanawiałam się, czy jej sobie nie podpiec, póki jeszcze żyje... Chyba dam radę znów się zapalić. Póki co, ponownie ugryzłam jej ramię, pijąc ciepłą krew.

[Gvilith]

Poczula jeszcze potworniejszy bol w brzuchu. Oddychalo jej sie coraz trudniej, tym bardziej, ze miala cos zawiazane na gardle. Przed oczami miala biale plamy, zaczelo dzwonic jej w uszach.
Umre. Dobrze.

[Chairo]

A może jeszcze ją nakarmić? Taki ostatni posiłek przed śmiercią... A więc, wygryzłam jej żołądek. A co, ja tego bym nie zjadła. Wsadziłam jej to do ust, poruszając jej szczęką, bo sama pewnie nie dałaby rady. Chichotałam tak, jak mogłam i czekałam na to, aż przełknie.