Mała Wysepka

[Watriss]

Chwile zajęło jej rozszyfrowanie wypowiedzi ptaka. Języki nie były jej mocną stroną. 
-Ptaku mgieł dlaczego właściwie wszyscy do ciebie przychodzą?

[Srebrny Feniks]

 Dobre pytanie.
-Wszyscy nasz nekają, tylko po to, aby zdobysz jedno z naszysz jaj-syknęła. Czyżby kolejna osoba chciało jedno z jajek?

[Watriss]

Zamrugała ślepymi oczami.
-Jaja?- Podrapała się po głowie. Przecież łatwiej było je wykraść.- Co w zamian dostajecie? -Jaja mglistego ptaka niezbyt ją zainteresowały zresztą i tak bez matki się nie wyklują więc nie widziała większego sensu w posiadaniu ich. Po dłuższej chwili dodała.
-Nie wiem co oni chcą od waszych jaj, mnie to jakoś nie interesuje.

[Srebrny Feniks]

 Nachyliła się ku waderze.
-Nie? Szeszy nasz to. Jednaksze mosze byłabys zaintereszowana czyms innym. Moglibyszmy szadacz ci tszy zgadki. Jeszli na nie odpowiesz, dam ci jedno z moisz piól.

[Amber]

I ponownie była zmuszona przepływać przez lodowatą wodę. Szkoda, że nie miała skrzydeł. Niezadowolona wyszła na drugi brzeg, na wyspie feniksa i otrzepała się. Zlekceważyła czarną waderę i wypuściła na ziemię trochę włosów z grzywy konia.
- Proszę, o to Twoja zachcianka - mruknęła. Czekało na nią teraz już ostatnie zadanie. W duchu modliła się, by było równie łatwe jak to z grzywą, albo by była to zagadka, na którą musiała tylko udzielić odpowiedzi.

[Watriss]

Przesunęła łeb, gdy usłyszała kroki. 
-Jakie to zagadki?- spytała feniksa. Uwielbiała zagadki więc o wy temat ją zaciekawił. 

[Srebrny Feniks]

 Skinęła głową waderze z kwiatkami w ogonie.
-Szwietnie. Zapefne terasz oczekujesz kolejnego zadania-nstępnie zwróciła się do tej drugiej-Moje zagadki szą rószne i zaleszą od tego co pragniesz w zamian.

[Amber]

- Oczywiście. Nie po to męczyłam się z tymi stworzeniami, żeby teraz zrezygnować - mruknęła i czekała. Oby Bogowie się nad nią ulitowali i sprawili, że feniks da coś łatwiejszego. Spojrzała na srebrnego ptaka z nadzieją.

[Watriss]

-Różne? Za zagadki można oczekiwać życia, czasu lub więzy. Mi nie zależy na tych skarbach, nie potrzebuje ich ale również nie zamierzam ich łatwo wydać a ty co oferujesz w zamian?- oczy zabłysły słabym światełkiem, ślepe na wszystko wokół. Mimo to były nienaturalne jak zawsze kiedy wchodziła w owy trans.

[Astrix]

Nadal w wilczej formie przepłynęłam jeziorko i zrzuciłam trupa z grzbietu przed feniksem.
- Oto ona. Tylko nie umiałam odciąć głowy, więc przywlekłam całą mantykorę - Odparłam, choć nie do końca to było prawdą, bo po drodze odcięłam jej ogon żeby wykorzystać z niego jad. A nóż kiedyś się przyda?

[Srebrny Feniks]

- Oczywiście. Nie po to męczyłam się z tymi stworzeniami, żeby teraz zrezygnować - mruknęła i czekała. Oby Bogowie się nad nią ulitowali i sprawili, że feniks da coś łatwiejszego. Spojrzała na srebrnego ptaka z nadzieją.

-

Wśród płomieni,
Żyje ptak stworzony z ognia, światła i wody wymieszanych z błotem.
Spadł z sfery niebieskiej
I odtąd żyje wśród nas.

-Szcemy dosztać pióro tego ptaka-syknęła, po czym odwróciła się do kolejnej.

[Srebrny Feniks]

-Różne? Za zagadki można oczekiwać życia, czasu lub więzy. Mi nie zależy na tych skarbach, nie potrzebuje ich ale również nie zamierzam ich łatwo wydać a ty co oferujesz w zamian?- oczy zabłysły słabym światełkiem, ślepe na wszystko wokół. Mimo to były nienaturalne jak zawsze kiedy wchodziła w owy trans.

-Jak jusz mówiłam szą to nasze pióra. Nie wiem dokładnie jaką mają wartoszcz, ale cieszą się zainteresowaniem-wysyczała i skinęła głową dziewczynie, która dopiero co przyszła.

[Srebrny Feniks]

Nadal w wilczej formie przepłynęłam jeziorko i zrzuciłam trupa z grzbietu przed feniksem.
- Oto ona. Tylko nie umiałam odciąć głowy, więc przywlekłam całą mantykorę - Odparłam, choć nie do końca to było prawdą, bo po drodze odcięłam jej ogon żeby wykorzystać z niego jad. A nóż kiedyś się przyda?

-Jak szię szpodziewam teraz oczekujesz kolejnego zadania?

[Astrix]

- Owszem - odrzekłam - Całkiem ciekawe te zagadki wymyślasz.

[Watriss]

-Runaka chere lotis moriaka? Dur anadaris lombi.-powiedziała. Dziwny trans wirował jej w umyśle. Myśli były nieracjonalne i skomplikowane, mimo wszystko o wy język w którym przemówiła był jak pierwotna skóra. Przysłuchała się owej zagadce, uśmiechnęła się słysząc odpowiedz. Feniks? Czy aby na pewno?