Dachy

[Amber]

Watriss - 2 pióra.
Nemeir - 4 pióra.
Astrix - 3 pióra.
Uwaga! Dziś feniksy odlatują i rozpoczyna się zabawa w zagajniku.

[Astrix]

Zauważyłam, że feniksów nadlatuje coraz mniej...
- Chyba to już końcówka - stwierdziłam. Następne miejsce przelotu to miał być zagajnik.

[Nemeir]

Podszedł do Astrix. Zapomniał, że nawet jej się nie przedstawił.
- Nemm...eee...ir.
Spojrzał na niebo. Faktycznie. Większość feniksów była już daleko. Zaraz znowu będzie musiał się męczyć z tymi stromymi schodami...

[Astrix]

- Nemeir? Ja jestem Astrix - też się przedstawiłam.

[Nemeir]

Machnął kilka razy ogonem i rozejrzał się. Nie wiedział czy powinien iść już do zagajnika, czy nie... W sumie to nawet nie wiedział gdzie to jest, więc postanowił na razie być tam, gdzie Astrix. Spróbował dla wprawy kilka razy powtórzyć to imię, ale nie był w stanie wymówić X.

[Astrix]

- Tak właściwie to wiesz gdzie jest zagajnik? - zapytałam. Ja wiedziałam tylko mniej więcej, z opowiadań, gdyż było to na terenie ogników i wolałam się tam nie zapuszczać.

[Watriss]

Ludzi stali na ulicy i było ich coraz więcej, postanowiła pójść w ślady feniksów i zmyć się stąd. Zaczęła w wilczej formie przeskakiwać z dachu na dach i przemykając ciemnymi uliczkami wreszcie zniknęła między starymi dębami. 

[Amber]

Amber dosłownie krew zalała, gdy agresywny ognik usiadł obok bezimiennego. No proszę, słodki księżycek wpierw podlizuję się Evorze, a potem flirtuję z ognikiem, który na dodatek atakuje jego własną watahę. Parsknęła pogardliwie, widząc w jej oczach zdrajcę. Gdyby była tu alfą już dawno pan bez imienia leżałby, wyrzucony, na bruku. Feniksy praktycznie już odleciały, pozostały tylko niedobitki. Zeskoczyła z dachów, by udać się do zagajnika. Wyszła.

[Nemeir]

Pokręcił głową. Miał nadzieję, że ona wiedziała... Ale kilka osób już opuściło to miejsce. Znowu pociągnął Astrix za nogawkę. Może jak się pośpieszą to ich dogonią i znajdą ten zagajnik.

[Astrix]

Dobry pomysł. Ruszyłam biegiem w tym samym kierunku co inni.

[Nemeir]

Pobiegł za nią.

[Feniksy]

 Odlatują.

[Chairo]

Sama już nie wiedziałam, co mam robić. Podążać za feniksami czy nie? Przecież nie dam rady obronić ich wszystkich, zwłaszcza że większość osób mnie nie popiera. Mogłabym zginąć... Ale w ten sposób zasłużyłabym się jakoś dla plemienia. Siedziałam tak w rozterce, patrząc na ulice w dole.

[Astra]

 Bez przerwy stała bezsensownie i się gapiła. Co miała zrobić? Jak widać ktoś ją wyręczył i zbyt bardzo nie musiała bronić feniksów. Przez to również nie miała żadnych piór. I to był właśnie ten powód, dlaczego stała jak niedojda?
 Żeby nie robić z siebie idioty, zaczęła iść dachami, aby sprawdzić, czy faktycznie wyzbierano wszystkie pióra.

[Chairo]

Westchnęłam, wciąż nie wiedząc, co mam robić... na dodatek dalej nie spotkałam się z nikim z mojego plemienia. Wiem, że jest nas mało...