Zielone Skałki

[Watriss]

Usiadła widząc że dziewczyna znika w krzakach. Po co ja ją śledzę Drugie oko zabłysło, druga osobowość.  Może dlatego że ja tak chce, przewróciłam jednym okiem. Nie wiem czemu ona cię ciekawi, ale nie mam nic do roboty i poszła w strone krzaków w których zniknęła dziewczyna.

[Evora]

 Weszła wypluwając z siebie chmarę przekleństw. Musiała opracować jakiś plan, a nie atakować bez sensu. Teraz ma o jednego wroga więcej. Super. Kiedyś będzie ją błagać o wybaczenie.
 Ev poczłapała na płaskowyż i podobnie jak ostatnio usiadła na trawie po turecku.

[Watriss]

Biegła, wreszcie w odległości jakiś 50 stóp zobaczyła dziewczynę. Zmieniła się w postać ludzką i ruszyła w jej stronę.

[Nemeir]

Przechadzalem sie po terenie mojego plemienia, gdy nagle wyczulem zapach Evory. Popedzilem w tamta strone i po chwili ja zobaczylem. Podszedlem i zatrzymalem sie kilka metrow od niej.

[Watriss]

Zatrzymała się widząc podbiegającego wilka. Niepewna co zrobić zmarła w bez ruchu.

[Nemeir]

Zauwazylem obca i pomachalem jej ogonem. Zamierzalem jej sie przedstawic, ale tylko cos wychrypialem i sie zakrztusilem. W sumie to dosc dlugo nie cwiczylem mowienia, wiec nic dziwnego...

[Watriss]

Nie była pewna jak zareagować. Pomachanie ogonem jest przyjazne ale te chrypnie wcale tak nie brzmiało.

[Amber]

Niespiesznie przywędrowała za Evorą. Zastała tego basiora, którego widziała na dachach i jakąś czarną dziewczynę, zapewne tą waderę z wieży. Podeszła niespiesznie do Evory. Nie wyglądała źle.
- Żyjesz - powiedziała tylko. Zmrużyła ponuro oczy. Cóż, trzeba zabrać się za tą watahę.

[Nemeir]

Pomachal ogonem, tym razem zwrocony do tej dziewczyny ktora uratowala go na dachach. Znow sprobowal sie przedstawic, i znow mu sie nie udalo.

[Amber]

Również machnęła kilka razy ogonem w stronę basiora. Najwyraźniej ją pamiętał. W sumie Amber zauważyła, że wcześniej prawie w ogóle nie zamieniała się w wilka, a teraz prawie czas "siedziała" w tej postaci. Zaczął również docierać do niej pewien fakt... Tamta dziewczyna, wadera zamieniła się w lisa. Miała trzecią postać. Jak to możliwe? Amber zaczęła się zastanawiać. Może istniała trzecia forma, dotąd nieznana? Chociaż nie chciałaby być lisem. Może były zwinne i szybkie, ale małe i słabe.

[Watriss]

Postawiła kilka kroków i uważnie przeszyła wzrokiem ranne która jeszcze się nie zasklepiła. Zaczęła przeglądać wspomnienia z ostatniego czasu.
 Nie była  przekonana do tego co widziała. Poczuła smak wojny na języku. W gorzkim smutku uświadomiła sobie jak bardzo na straconej pozycji są włóczęgi- samotniki. Też tak zwane. Nie ważne co ona potrafiła i nie będzie potrafić nawet obrońców alfy sama. A są jeszcze inni i alfy które najwyraźniej posiadając drugą osobowość. Opuściła z smutkiem głowę.   

[Evora]

 Odwróciła się i skinęła głową każdej postaci. Dlaczego tyle osób za nią łaziło? No nic. Skoro alfa nie może mieć ani chwili samotności to jakoś to wytrzyma.
-Tak żyję-odpowiedziała ironicznie. Czyżby Amber miała nadzieje, że rozszarpana ręka ją zabije? Będzie musiała przetestować to jeszcze raz, bo chyba  n o r m a l n a  osoba by się wykrwawiła. Może potrafi jakoś uzupełniać straconą krew? Może.

[Amber]

Najeżyła się, słysząc ton jej głosu. Nie dość, że uratowała jej tyłek to jeszcze została potraktowana niezbyt mile.
- Masz jakiś problem w stosunku do mnie, czy tylko strzelasz dąsy, bo nie umiałaś sobie poradzić z nawet małym lisem? - syknęła. Nie zamierzała tolerować takiego zachowania w stosunku do niej, biorąc pod uwagę, że to ona była z nią od początku, i to Amber chroniła jej tyłek już wiele razy.

[Watriss]

Zaczęła skakać z nierozumnym wzrokiem między wszystkim zebranymi

[Nemeir]

Z nudow zaczalem gonic za przelatującą muchą.