Ogromne Jezioro

[Nemeir]

Bylem tak znudzony, ze to zaczynalo bolec. Moglbym pocwiczyc mowienie, ale w tym towarzystwie tylko zrobilbym z siebie durnia. Rozgladalem sie dookola i tylko uszy mialem zwrocone w strone nowo poznanych.

[Vircassis]

Wilczur odwrócił łeb do Księżyców i westchnął. Zauważył, że ten co tak siedział cicho jak mysz pod miotłą chyba nie jest zadowolony tym co się dzieje. Przeszył wilka 'demonicznym' spojrzeniem po czym się uśmiechnął szyderczo. Znów się wyprostował. Gdy to zrobił kark mu dwa razy strzelił. Vir mruknął coś pod nosem po czym znów przyglądał się Księżycom. Ciekawiło go, czy doniosą to, że obce wilki przychodzą na ich tereny. Jego zdaniem powinni bardziej ich pilnować, chociaż i tak sam wiedział, że on też nie jest dobrym przykładem. Jego przecież nie obchodzą tereny Plemienia Mroku. A przynajmniej tak to wygląda. On nawet nie zna Alfy. Może kiedyś pozna. Ale to w bliskiej przyszłości.

[Nemeir]

Zerknalem znudzony w strone wilka. Czyzby probowal przestraszyc mnie wzrokiem? Niestety bez skutku. Nie zamierzam z nimi walczyc. O ile z wadera mam jeszcze jakies szanse, to z nim raczej nie. Spojrzalem w strone Astrix. Jestem tu tylko dlatego, zeby w razie czego ja obronic. Ziewnalem juz ktorys raz.

[Vircassis]

Przestał wgapiać się w wilki i podniósł łeb ku niebu. Wpatrywał się w białe chmurki z zaciekawieniem. Spojrzał kątem oka na Wat czy znów nie zamierza prowokować wilki. Zastanawiał się co by tu zrobić, by nie walczyć z nimi. Chociaż sam uważał, że jest na pewno od nich silniejszy. Spuścił łeb i ziewnął.

[Nemeir]

DOSYC.
Wydalem kolejny z mojej szerokiej gamy dziwnych dzwiekow i wskoczylem do wody. Zanurzylem sie i ochlodzilem leb ktory bolal mnie juz od jakiegos czasu. Wynurzylem sie i parsknalem.

[Astrix]

Uznałam, że nie ma tu już nic do roboty. Rozmowa przestała się kleić, Więc odeszłam na parę kroków. Skoczyłam i zamieniając się w człowieka złapałam najniższą gałąź drzewa. Podciągnęłam się i usiadłam. Oparta plecami o pień znowu wygrzewałam się na nikłym słońcu.

[Nemeir]

-Riiichhh...
Wychrypialem po czym wyszedlem z wody. Spojrzalem na Astrix niezadowolony. Powinna wiedziec, ze nie powinna wspinac sie na drzewa w moim towarzystwie, bo robi mi sie smutno.

[Astrix]

Popatrzyłam na Nemeira. Chwilę się zastanowiłam, a potem zlazłam z drzewa. W zamian za to usiadłam na dużej gałęzi, która leżała na ziemi. Jakoś tak lubiłam siedzieć na drzewach, a wilcza postać tylko ułatwiała mi wdrapywanie się na nie.

[Watriss]

Przeciągnęła wzrok po księżycach.
-A już miałam nadzieje że coś się dzieję. - powiedziała niezadowolona. Przyległa łbem do ziemi i ziewnęła. Zaczęła machać napiętym ogonem. Wzrok latał sobie bez większego celu lecz uszy wciąż drgały z napięcia. Napięte mięśnie były gotowe do skoku w każdej chwili.
-Hej, masz ochotę poszukać ze mną alfy księżyca? Musze zajrzeć do jej chaty.- powiedziała to głównie by sprowokować trochę wilki. Zresztą i tak martwiła się czy na pewno dobrze odprawiła rytuał. Jeśli coś poszło nie tak albo alfę pożre jakiś demon (co nie sprawiło jej większego zainteresowania) albo rana będzie się kleić tygodniami.   

[Nemeir]

Zasmialem sie cicho ( o ile mozna bylo tak to nazwac ) po czym wyszedlem z wody i oddalilem sie.

[Vircassis]

Stał bez ruchu jak posąg, po czym po chwili znów wróciło do niego życie.
- Yyy..? Alfę Księżyców? Znaczy, nie wiem czy to dobry pomysł.. Ale poznać ją chyba nie zaszkodzi. - pogrążył się w swoich myślach.

[Watriss]

-Świetnie! Wiem gdzie mieszka więc może ją zobaczymy. - uśmiechnęła się. I pomyśleć że zrobiła to dla istoty pochodzącej z plemienia pośród którego się urodził, zaśmiała się cicho. Zmienił się w człowieka i w lekkich podskokach ruszyła w stronę lasu. /jeszcze nie wyszła!/ 

[Vircassis]

Potrząsnął łbem po czym zmienił się w człowieka i ruszył za nią powolnym krokiem. Nigdzie się mu nie spieszyło. Ciekawiło go jednak tylko co Wat chce od Alfy Księżyca? Ciekawie się zaczyna.

[Watriss]

Kątem oka spojrzała czy Vir za nią idzie i zniknęła w lesie. /wyszła/
-Nie idź za nami- dobiegł jeszcze głos Watriss. Miała nadzieje że Asterix zrozumie jej prośbę.

[Astrix]

Zniknęłam . Uznałam bowiem, że nie warto tu ślęczeć, więc przeteleportowałam się gdzie indziej.