Ogromne Jezioro

[Evora]

 Szybko wyrwała się przeciwniczce. Wyszczerzyła kły umazane w krwi, po czym podobnie jak wcześniej zaczęła zataczać łuk wzdłóż obcej.


----
 Instynkt samozachowawczy? Ona zachowuje się jak masochistka xD

[Gela]

Zmierzyła spojrzeniem waderę. W wielu miejscach widać było szkarłatną krew. Gela zaatakowała łapy przeciwniczki. Wiedziała, że odsłania się z góry, ale odpowiedni atak był tego warty. Chwycila łapę raniac ją w każdym miejscu i wykrzywiając pod nienaturalnym kątem.

[Watriss]

Przekrzywiła łeb. Pragnęła jakiegoś urozmaicenia tej walki. Może ktoś przyjdzie poklepie alfy po łebkach żeby były grzeczne i sobie pójdzie? Uśmiechnęła się szyderczo.

-----
Ja nie wiem co sobie Watriss patyki struga ale jakoś tak wyszło. Doceniła cię a to jest coś...   

[Evora]

 Ev pisnęła cicho. Tylko nie łapy! Usiłowała się wyrwać, ale jej się nie udało, więc złapała kark przeciwniczki chcąc wyrwać jak najwięcej sierści.

----
 Hmmm... Postać, która jest wrogiem mojej postaci docenia moją postać xD

[Gela]

Warknęła, czując, że coś mocno szarpie jej grzbiet, wyrywając futro. Szarpnęła łbem w górę. Otrzymała zamierzony skutek, gdyż usłyszała pękającą kość. Odepchnęła od siebie wilczyce wyrywając sobie przy tym jeszcze więcej sierści.

[Evora]

 Ev upadła i poturlała się z kilka metrów. Nie miała siły wstawać. Miała złamaną łapę, krew nalewała jej się do ucha i najprawdopodobniej miała kilka piekących ran koło łba i na grzbiecie. Przegrała. Swój pierwszy w życiu pojedynek, przegrała.

[Watriss]

Spojrzała z smutkiem na białą wilczyce. Nawet dobrze jej szło ale brak było jej doświadczenia to niestety aż paliło oczy.  Postanowiła położyć się i poczekać.

[Gela]

Parsknęła i spojrzała z góry na przegraną. Gela mogła ją teraz dobić bez problemu, ale... leżącego się nie kopie. Potrząsnęła łbem i odeszła kulejąc, po drodze depcząc po ogonie czarnego gościa.

[Evora]

 Zaczęła się czołgać. Obojętne było jej gdzie trafi, byle żeby nikogo tam nie było. Mogłaby iść do domu, ale to było za daleko.
 Czołgając się wyszła.

[Watriss]

Nie zwróciła uwagi na zadeptany ogon. I tak uważała że ma za długi więc jak jej zwiędnie to nawet lepiej. Mogła spróbować zabić alfy ale widząc wściekłą siostrę w umyśle natychmiast się rozmyśliła, ruszyła brzegiem jeziora w stronę w którą poczołgała się biała wedera.
Warto poznać swoich wrogów

[Evora]

 Weszła niepewnie. To tutaj. Tu została pokonana. Dziewczyna usiadła na brzegu i zaczęła się wpatrywać w swoje odbicie. Jej oczy były przerażająco czerwone. Wręcz upiornie. Zapewne będzie budziło to w innych lęk.
 Ev dotknęła prawą dłonią rozszarpanego ucha. Gdyby ta alfa jej się bała, nie doszło by do tego. Budzić w innych strach. Musi być to bardzo piękne uczucie. Dziewczyna uśmiechnęła się do siebie. Chciała chociaż częściowo zasmakować tego uczucia.

[Amber]

Niespiesznie przywędrowała nad jezioro. Tutaj łatwo i szybko mogła zdobyć jedzenie. Podeszła do lodowatej wody i spojrzała w toń, wyszukując wzrokiem ryb. Okazja nadarzyła się szybko. Dosyć tłusta szara ryba podpłynęła do brzegu. Amber jednym uderzeniem łapy wyrzuciła ją na brzeg. Ryba nie była ranna, ale szamotała się teraz w śniegu. Wilczyca podeszła do niej i ukróciła jej cierpienia. Ponownie podeszła do wody, by złapać więcej zwierząt.

[Evora]

 Ev nie wiedząc co ma zrobić, wyciągnęła jedną ze szklanek i zaczęła się nią bawić. W końcu upuściła szklankę i ta się potłukła. Chcą pozbierać szkło jak zwykle musiała się nim pokłóć. Zawsze musiała się pokłóć szkłem. Zawsze. Czyżby była aż tak niezdarna?
 Dziewczyna zamarła na wpół ruchu. Nad jej ręką unosiło się to małe srebrno-czerwone coś. Dlaczego? Wiedziała tyle, że ta czerwona barwa wiążę się z amuletem czy coś, no i że tamtego wieczora również pokaleczyła się szkłem...
 Żeby sprawdzić czy ma rację wzięła drugą szklankę i dotknęła ją ranną ręką. Na szkle został czerwony ślad, lecz nic innego się nie wydarzyło. Ev zaczęła machać nad nią ręką. Szkło zaczęło się deformować, aż w końcu przyjęło postać lewitującej kałuży. TAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAK! UDAŁO SIĘ!

[Amber]

Potrzebowała by jeszcze 3 ryb, żeby mieć z tego jakiś sensowny posiłek. Weszła do wody i czekała. Po dopiero kilku minutach złapała jedną rybę w pysk. Zmiażdżyła ją w szczękach i wyrzuciła na brzeg. Niestety więcej zwierząt nie złapała. Musiała zadowolić się tymi dwiema szprotkami, ewentualnie udać się gdzieś dalej i upolować jakieś większe zwierzę, albo spróbować ugotować coś w kuchni. Zjadła dwie ryby w mgnieniu oka i zaczęła węszyć. Szybko wyczuła jakiegoś królika i lisa. Poszła za ich tropem.

[Evora]

 EV zaczęła się bawić tą lewitującą pierdołą. Zapomniała o głodzie. Teraz interesowało ją to dlaczego to cały czas unosi się tylko nad jej ręką. Gdziekolwiek przesunęła rękę, ta ciecz błyskawicznie przemieszczała się nad nią. Było to fascynujące.