Galeria

[Amber]

Okazja natrafiła się szybciej niż sądziła. Chwyciła szczękami jednego z goblinów, ugryzła go i odrzuciła na waderę.
- Twoi koledzy - burknęła. Przeskoczyła nad kolejnym stworkiem i znalazła się za nimi. Miała nadzieję, że nie mają oni siatek.

[Watriss]

Zatrzymała się musiała iść blisko ściany usłyszała kilka łoskotów, czyżby były z schodów. Łoskot rzucania czyimś ciałem rozbijanie ścian. Te dźwięki tak bardzo przypominały tamte z tego dnia.
-Watriss nic nie rozumiem, dlaczego? Boje się ich zostawić nie chce ich zostawić!- łomocze jej po głowie głos siostry. Jej łzy, to była jedyna rzecz której się bała. Zaczęła drżeć.
-Obiecaj mi że już nigdy nikogo nie zostawimy! Że nie pozwolimy umrzeć jeszcze raz!- przypomina jej się. Choć były tylko dziećmi jej słowa wydawały się dorosłe.
-Dobrze tylko już nigdy więcej nie płacz.- przypomniała sobie swoje słowa, tak bezwartościowe przy jej.
-Już nigdy więcej nie płacz.- szepnęła.       

[Watriss]

Nie zwracając uwagi na gobliny pobiegła w stronę schodów. Nie pozwoli swojej siostrze już nigdy więcej wylać łez, już nigdy więcej!

[Gobliny]

 Gobliny rozdzieliły się i pobiegły za waderami.

[Watriss]

Była prawie przy wyjściu walnęła pościg ogonem nie zamierzała się zatrzymać.

[Gobliny]

 Walnięte ogonem gobliny upadły. Pozostałe nadal szły za tą drugą.

[Watriss]

Wyjście! Znów grzmiało jej w głowie. Drży na całym karku. Jeśli boimy się jednej rzeczy jest ona nieprzezwyciężalna nieważne co  zrobi zawsze będzie bała się jej łez. 

[Amber]

Wadera zwariowała i uciekła, a Amber została sama. Zwaliła jedną z gablotek na gobliny, tarasujac im drogę i pobiegła dalej. Była już blisko wyjścia. W którymś momencie wpadła na coś, co otworzyło się przed nią. Były to chyba drzwi. Nie tracąc czasu przebiegła przez nie.

[Evora]

 Weszła szybko i o mało co nie wpadła na jakąś waderę. Ominęła nieznajomą szerokim łukiem i przyglądnęła się pobojowisku. Szklane gabloty były zniszczone, a biżuteria leżała rozrzucona ziemi. Przy przeciwległych drzwiach widać było kilka goblinów.
 Dziewczyna powoli ruszyła ku nim, gdy nagle ujrzała na ziemi jakiś medalion. Dlaczego przykuł jej uwagę? Może to przez ogromny rubin będący sercem tego medalionu. Kamień szlachetny miał co najmniej pięć centymetrów średnicy. Srebrny łańcuszek był wykonany z tak drobnych oczek, że ledwo było je widać.
 Ev szybko wsadziła medalion do kieszeni. Może uda jej się znaleźć jeszcze kilka błyskotek? Czy może prędzej zauważą ją gobliny?

[Evora]

 Jak najszybciej mogła usypała górkę wisiorków, naszyjników i innych pierdół, po czym schowała się za jedną ze zniszczonych gablotek. Zręcznie wybrała najbrzydsze i najcięższe zawieszki, po czym zaczęła nimi rzucać w gobliny.

[Gobliny]

 Trzy gobliny oberwały czymś ciężkim w głowę. (Trochę ich ubyło xD) Ostatni z oddziału przerażony wbiegł do skarbca.

[Evora]

 Udało jej się oszołomić gobliny, a ostatni uciekł. Miała wolną drogę.
 Wstała i zostawiła stertę naszyjników na swoim miejscu. Nie były one jakieś piękne, więc jej na nich nie zależało. Szybkim krokiem minęła oszołomione gobliny i poszła dalej.

[Evora]

 Weszła nadal taszcząc tego starucha. Był on trochę ciężki.

[Amber]

Ze skarbca wytachała ze sobą srebrny naszyjnik, który wcześniej upatrzyła. Ominęła Evore i kilka leżących goblinów i pobiegła naprzód. Nigdzie nie było stworków.

[Evora]

 Wymamrotała tylko coś pod nosem i dalej poszła za Amber.