Wewnątrz

[Nemeir]

Zaczal skakac i machac ogonem jak szalony po czym dokladnie wytarl lapy o trawe i wszedl do domu. Dopadl jakies krzeslo i zaczal ske na nie wdrapywac, co raczej kielsko mu szlo bo krzeslo bylo niezbyt duze. Po chwili staran wydal z siebie jakis dzisny dzwiek i wreszcie zwrocil uwage na Evore.
- Ne...mee..ir. - powiedzial niewyraznie i z lekkim trudem.

[Evora]

 Dziewczyna uśmiechnęła się.
-Ja jestem Evora. O ile znajdę jakąś herbatę to ją zaparzę. Jeśli nie, to będziemy musieli się zadowolić wodą i konserwami, które mi się już kończą-odpowiedziała. On nie mógł być szpiegiem, przecież ledwo co mówił. To na pewno jakaś włóczęga.
 Następnie Ev otworzyła jeną puszkę konserw i wywaliła jej zawartość na jakiś talerzyk, który znalazła w pustej lodówce. Następnie podała go gościowi, który siedział na bliżej nie określonym niedużym krześle.
-Smacznego-powiedziała i wzięła się za przenoszenie szklanek na duży stół.

[Nemeir]

Znowu zaczal chaotycznie trzepac ogonem. Powachal konserwe i ledwo powstrzymal kichniecie. Nie byl pewien, czy powinien to jesc, ale wreszcie sie zdecydowal. Zjadl,  zeskoczyl z krzesla i zaczal chodzic za chodzaca po domu Evora.
- D... Diee... kuu..
Wybelkotal. Troche mu bylo glupio, ze tak sie wprosil i nawet nie byl w stanie porozmawiac z gospodarzem.

[Evora]

 Domyśliła się o co mu chodzi.
-Nie ma za co-odpowiedziała radosnym tonem.
 Skończywszy przenoszenie szklanek, kieliszków i zakamuflowanych butelek wina, poszła do swojego pokoju i zaczęła szukać dawnych wstążek, które jako dziecko wplatała we włosy.

[Nemeir]

Chodzil za nia po calym domu jak pies za panem.
- Plee... iee..?

[Evora]

 Tym razem nie zrozumiała. Kucnęła przed nim i popatrzyła się w jego żółte oczy.
-Powoli-powiedziała, po czym zachęcająco zrobiła nadgarstkiem kilka kółek.

[Nemeir]

Spojrzal na nia. Mial niezwykla ochote polizac ja teraz po twarzy, ale musial sie skupic.
- Plee...mmmm....ee..
Jezeli go zrozumie to w nagrode ja polize. Zadowolony z tego pomyslu machnal kilka razy ogonem.

[Evora]

-Pleme? Plemię, tak? Chodzi ci o to z jakiego pochodzę plemienia? Śmiało mogę powiedzieć, że jestem członkiem plemienia księżyca. A konkretnie, alfą. Nie jestem najlepszą alfą, ale za to mogłabym zostać brzuchotłumaczem. Co o tym sądzisz?-zapytała go, widząc, że jakoś dziwnie trzęsie ogonem. To chyba nie był zły objaw. Ona nigdy nie machała ogonem.

[Nemeir]

Ksiezyc? Alfa? A on, wloczega, teraz znajdowal sie na jej terenie!
Przestal machac ogonem i przez chwile myslal o ucieczce, ale zdecydowal sie zostac. Evora byla dla niego mila, wiec  chyba nie ma nicorzeciwko jego obecnosci. Tym bardziej ze najwyrazniej byla ranna...
Pokiwal energicznie glowa i przejechal mokrym jezykiem po jej twarzy. To nie byl zbyt dobry pomysl bo mogla sie zdenerwowac i juz nigdy nie dac mu konserwy, ale jej twarz byla calkirm smaczna. Choc moze konserwa jest lepsza? Klapnal na podloge i zaczal sie nad tym gleboko zastanawiac. Konserwa czy twarz Evory... Oto jest pytanie...

[Evora]

 Uśmiechnęła się jeszcze, po czym wróciła do swojego wcześniejszego zajęcia. Raczej od tego basiora nic nie wyciągnie związanego z włóczęgami. Powinna jak najszybciej zwołać jakąkolwiek naradę.

[Nemeir]

Po chwili zaczal sie nudzic. Zaczal weszyc po jej domu za grzybkami. Wyczul tylko plesn w lazience. Podszedl znowu do Evory i tracil ja nosem. Czul sie perfidnie ignorowany.

[Evora]

 Popatrzyła na Nemeira. Zachowywał się jak niekochany, porzucony przez rodzinę psiak. Ev nie wiedziała co ma z nim zrobić. Jak mu otworzy drzwi to zapewne uzna, że go wygania.
 Ev wygrzebała jakąś kartkę i napisała na niej listę zakupów.
-Wiem, że to głupie, ale potrzebuję kilku rzeczy. Mógłbyś je dla mnie kupić? Dam Ci listę i pieniądze, więc chyba sobie poradzisz-stwierdziła.

[Nemeir]

Pokiwal glowa, wzial w zeby liste i zaczal sie rozgladsc za jakas siatka. Ganial wiec po domu i wtykal wszedzie nos. Czul sie potrzebny, jak uda mu sie eywiazac z zadania to Evora bedzie z niego dumna. Znowu zaczal machac ogonem i chodzac po domu obijal nim o meble i sciany.

[Evora]

 Ev wzięła niedużą sakiewkę i przesypała do niej ze sto monet. Chyba powinno starczyć. Następnie zaczęła łazić za wilkiem, aby dać mu pieniądze.

[Nemeir]

Dopiero po pewnym czasie zauwazyl, ze Evora za nia chodzi z pieniedzmi. W kuchni znalazl jakas plastikowa siatke. Wzial ja i pieniadze i zabral sie do otwierania drzwi. Troche mu to zajelo, ale w koncu wybiegl z domu z rzeczami. Pomachal Evorze ogonem na pozegnanie i pobiegl gdzies.