Obrzeża

[Evora]

 Z początku drzewa rosną rzadko. Dopiero później tworzą ciemną barierę pozbawioną światła.

[Feniksy]

 Wleciały powoli. Coraz bardziej czuły, że zbliżają się do domu.

[Astrix]

Gdy inni wyznaczyli kierunek dalej trafiłam bez problemu. Wyprzedziłam większość feniksów zbierając pióra.

[Nemeir]

Biegł trochę przed Astrix. Nie przykładał aż takiej uwagi do zbierania piórek. Podniósł tylko jedno czy dwa w biegu. Co chwila spoglądał do tyłu, czy Astrix dalej tam jest.

[Astrix]

- Spoko, idę - wydyszałam, coraz bardziej zmęczona. Miałam dobrą kondycje, ale nie najlepszą.

[Nemeir]

Przystanął. Nad nimi leciała kolejna chmara feniksów która wydawała się nie mieć końca. Dobra, fajnie, ale byli teraz w lesie. Nisko. Czyli nie mógł już tak po prostu skakać w stronę feniksów. A szkoda, ta taktyka była całkiem dobra. Rozejrzał się. Dookoła tylko drzewa. W wilczej formie nie mógł na nie wchodzić... Czyli pozostało mu zbierać tylko te nieliczne piórka które same wypadają ptakom... Burknął, niezadowolony.

[Watriss]

Dobra przyznaje, zgubiła się. Ale to nie oznacza że będzie teraz łazić po nieznajomych i pytać gdzie jest. Nie będzie udawała że zbiera pióra puki nie znajdzie jakiegoś miejsca które pamięta. Jeśli nie znajdzie nic po drodze to na pewno rozpozna gniazda a tam prosta do ,,domu,,. Zaczęła zbierać pióra w wilczej formie po czym wskoczyła na drzewo łapiąc jakiegoś feniksa i wyrywając mu pióra z ogona.

[Amber]

Nemeir - 2 pióra.
Watriss - 1 pióro. Wilki nie umieją chodzić po drzewach.

[Amber]

Z lekkim opóźnieniem przywędrowała na obrzeża lasu. Na szczęście feniksy wciąż tu były, tak samo jak basior z dziewczyną i ta czarna wariatka z wieży. Ognika i bezimiennego Amber nigdzie nie widziała. Ruszyła ścieżką, podążając za stadem, czy może raczej legionem lecących feniksów mają nadzieję, że któryś uroni choć kilka pióra.

[Astrix]

Weszłam się na drzewo i zaczęłam wyrywać piórka feniksom. Taktyka nie była zła. Feniksy nie spodziewały się, że ktoś wlezie na drzewo, więc leciały dość nisko.

[Astrix]

Gdy złapałam kolejne kilka piórek zrzuciłam je na ziemię. Wprawdzie chodziło o cenne przedmioty, ale wilki nie chodzą po drzewach, więc trzeba trochę umilić im życie.

[Nemeir]

Złapał kilka piór które zrzuciła Astrix. Nie miał pojęcia po co to robi, ale skoro je zrzuciła to chyba ich nie chce...

[Astrix]

Zeskoczyłam z drzewa. Przyjrzałam się osobom będącym w okolicy. Razem było nas czterech. Potem podeszłam do wyższego drzewa i zaczęłam się na niego wspinać, jednak już po chwili zrezygnowałam. Uznałam, że chwileczkę odpocznę po biegu. Zatrzymałam się więc na najniższej gałęzi, oparłam o pień i wygrzewałam się w niewielkiej plamie słońca. Po kilku minutach mój oddech wyrównał się.

[Nemeir]

Lecące feniksy nie gubiły już tak dużo piór. Pewnie te najsłabsze powypadały gdy leciały nad dachami. Mimo wszystko co jakiś czas kilka niedużych piór spadało na ziemię. Wilk podniósł kilka, ale coraz bardziej zaczynało mu się nudzić zwykłe zbieranie. Nie mógł już skakać za ptakami co było fajną zabawą, więc musiał sobie teraz znaleźć inne zajęcie. Przez chwilę po prostu ganiał w między drzewami i węszył za grzybkami, ale rosły tu tylko takie bardziej pospolite... Zaczął więc ganiać za królikami i małymi ptakami które lądowały na trawie.

[Astrix]

Patrzyłam na Nemeir.  O tak, już się nie mogłam doczekać przemiany, ale do oczekiwania przywykłam. Jednak teraz myślałam głównie o tym, jakie to uczucie, kiedy ciało zmienia kształt. Często o tym myślałam.