Mała Wysepka

[Evora]

 Nieduże jeziorko, na którym znajduje się mała wysepka. Na wysepce rośnie drzewo, a na drzewie jest ogromne gniazdo, należące do Srebrnego Feniksa.

[Srebrny Feniks]

 Wylądowała. Jak najszybciej powinna się zabrać do wicia swojego gniazda, lecz martwiła się o resztę klucza. Powinna najpierw dopilnować, aby wszystko poszło po jej myśli, lecz nie powinna była odkładać budowy własnego gniazda. Mimo wątpliwości zabrała się do zbierania patyczków.

[Amber]

Idąc natrafiła na jezioro, na jego środku była wysepka, a na niej rosło wprost olbrzymie drzewo. Na nim z pewnością żyło wiele feniksów. Wskoczyła do zimnej wody i zaczęła płynąć. Po chwili była już na miejscu. Otrzepała się i spojrzała w górę. Wtedy nad jej głową przeleciał feniks większy od reszty. Jego pióra nie miały ognistych barw, a srebrne, białe. Było to najpiękniejsze stworzenie jakie Amber widziała. Ach, ile by dała by mieć takiego oswojonego. Ciekawiło ją dlaczego ten ptak był srebrny, a reszta pomarańczowa. Może był ich przywódcą?

[Astrix]

Gdy błądziłam pośród drzew natrafiłam na jezioro. Na samym środku była wysepka z której aż biło białym blaskiem. Po chwili ujrzałam białego feniksa. Plótł gniazdo na ogromnym drzewie. Przepiękne stworzenie. Właściwie bez zastanowienia wskoczyłam do wody. Przez chwilę sparaliżowało mnie zimno wody, lecz szybko się otrząsnęłam i popłynęłam w kierunku wyspy.

[Srebrny Feniks]

 Spojrzała na przybyłych. Zauważyła dwie postacie: waderę i jakąś dziewczynę, która płynęła w kierunku jej wyspy. Aby zachwycić je swą majestatyczną postacią, pomachała kilka razy skrzydłami. Jej srebrne pióra błysnęły w świetle księżyca, a ich końcówki zajęły się małymi białymi płomykami.
-Czego od nas chcecie...-syknęła, po czym jeszcze kilka razy zatrzepotała skrzydłami.

[Amber]

- Czego mogłabym chcieć? - spytała. Od kiedy feniksy mówią? Ptak nie musiał machać skrzydłami, by ją oczarować. Już dawno to zrobił.

[Srebrny Feniks]

 Samica wydała z siebie skrzekopodobny pisk. Odpowiedź wadery ją zirytowała, ale usiłowała zachować spokój. Nachyliła się ku waderze.
-Mogłabyś to złe słowo. Lepiej bszmi "moszesz". Moszesz sządać krwi. Moszesz sządać mych piór. Moszesz sządać myf terenów. Lesz to tylko zaleszy od ciebie-odpowiedziała.

[Amber]

Spojrzała krzywo na feniksa.
- Nie chcę Twoi...sz terenów. Jeśli to wszystko zaleszy ode mnie to chciałabym zdobyć jaj feniksza - odpowiedziała akcentując w ten sam śmieszny sposób litery "sz", by go nie denerwować.

[Srebrny Feniks]

 Jaja? Na co komu jaja? Nie może sobie kupić na targu kury, która będzie im znosić jajka?
-Na co ci niby miało być nasze jajo? Jeszt niby jakiesz cenne? Posziada uklytą waltoszć? Jeszli chszesz jajo, to muszisz szpełnić pewne warunki. Muszisz szpełunić nasze tszy proszby i pszejszcz jedną próbę. Wtedy dosztaniesz jajo-rzekła.

[Amber]

- Jes...Jeszczteście przeciesz niezwykłymi ptakami, ka...szdy chciałby wasze jaja. Z chęcią mogę szpełnić Twe warunki - odpowiedziała. Ciekawe o co poprosi ją feniks.

[Srebrny Feniks]

-Dobsze, a zatem słuszaj nasz uwasznie.

Czworonóg przechadzający się wzdłuż rzeki,
Swoim spojrzeniem rozsadza kamienie.
Idzie i człapie, żerować na innych
Gdyż sam swoich jaj nie zniesie nigdy.

-Szczemy dosztać jajo, z kszótego to szę wylęgnie. Jeszli czi sze nie uda, zadowole się jego kolonom-dopiero co się zorientowała, że chyba ma jakąś dziwną wadę wymowy. Były to skutki nieodzywania się do nikogo, przez długi czas. Powinna częściej się odzywać.

[Amber]

A więc była to zagadka... Nie zrozumiała słowa "kolonom", ale postanowiła nie drażnić feniksa. Nie rozszyfrowała jeszcze zagadki, chociaż z pierwszego wersu wywnioskowała, że musi iść nad jakąś rzekę, znaleźć to coś i jeszcze dostać jego jajo. Cholera, czy ten feniks nie miał ciekawszych zadań? Wybiegła.

[Astrix]

Dotarłam na wyspę i stanęłam przed gniazdem. Srebrne pióra feniksa były piękne. Najpiękniejsze. Móc dotknąć pióra to byłby zaszczyt. Lecz marzyłam, by otrzymać feniksie jajo.
- Witaj - ukłoniłam się ptakowi. Coś mi podpowiadało, że nie jest to zwyczajny feniks. W sumie było to widać od samego początku.

[Srebrny Feniks]

 Wadera sobie poszła. Teraz ta dziewczyna zawracała jej głowę. Chociaż tyle, że rozmawiały z nią po kolei.
-Witaj, niesznajomo. Szegosz tu szukasz?-wysyczała.

[Astrix]

- Szegósz mogę szukać? - spytałam naśladując akcent feniksa. Podobał mi się - Chciałam zobaczyć twojesz oblisze. Lecz i pszyszłam tu po to, abym miała zaszczyt stanąsz przed twymi próbami - Wiele o nich słyszałam. Legendarne wręcz próby feniksa.