Stary Dąb

[Evora]

 Wielkie drzewo. Ponoć z jego najwyższych gałęzi widać całą okolicę.

[Evora]

 Powolnym krokiem weszła na polanę. Wyciągniętą ręką głaskała wysokie kwiaty i śmiała się pod nosem. Uwielbiała to miejsce, było ono takie magiczne. Dawniej przychodziła tutaj z ojcem i zawsze razem kładli się na ziemi i spoglądali w niebo. To od niego nauczyła się marzyć i dostrzegać piękno świata.
 Dziewczyna spojrzała w niebo. Niestety nie było na nim wielu chmur, ale lepsze to niż nic. Po prawej stronie unosiła się chmura przypominająca grabie, a obok niej toczyły ze sobą walkę wydra i filiżanka.
 Zafascynowana szła dalej.

[Gvilith]

Dziewczyna siedziała w pewnej odległości w krzakach. Na pewno wie, że tu jestem pomyślała. Podeszła by do niej, ale za bardzo się bała. Po ciele chodziły jej przeróżne owady, ale nie miała nic przeciwko ich obecności. Zawsze je lubiła...

[Evora]

 Wirując i kręcąc się w kółko upadła na trawę. Zaczęła się śmiać psychicznie, gdyż odkryła, że to na prawdę fajnie.

[Gvilith]

Gvilith wstała i, nie zastanawiajac sie co wlasciwie robi, podeszla do obcej. Stanela nad nią i zamarla. Kompletnie tego nie przemyslala i nie wie teraz co powiedziec. Gapila sie wiec w nia tepym wzrokiem jak idiotka i marzyla o naglym zawale serca.

[Evora]

 Ev widząc nad sobą jakąś dziewczynę, natychmiast się uspokoiła. Przybrała poważny wyraz twarzy i zastanawiała się czy przypadkiem na łąkach nie rosną krzesła.
-Jaki lubisz kolor krzeseł? -zapytała, po czym się podniosła- Ja lubię niebieskie.

[Gvilith]

Otwarla usta i wydala z siebie dzwiek duszacego sie pokemona.
- C-ciemno brazowe - wyjakala w koncu i cofnela sie o krok. Znowu zaczal ja bolec brzuch. Zeby tylko nie zerzygala sie przed ta... Osobą...

[Amber]

Średniej wielkości młoda dziewczyna o kruczoczarnych włosach wędrowała rozległej polanie. Szybko rzuciło jej się w oczy duże, rozłożyste drzewo. Amber minęła je jednak i przechadzała się dalej. W którymś momencie zdawało jej się, że coś usłyszała. Tak, chyba nawet były to jakieś głosy, ale odległe, ciche. Potrząsnęła głową i ruszyła przed siebie. Nie miała specjalnej ochoty na towarzystwo. Mimo wszystko rozejrzała się, ale niczego nie dostrzegła.

[Evora]

-Takie zwyczajne? Ciemno brązowy kolor mają pnie niektórych drzew więc byłoby to dość zwykłe krzesło. Chyba, że trochę więcej byś za nie zapłaciła- ostatnie słowa wypowiedziała śmiejąc się, po czym znów zaczęła przemieszczać się dziwnie tańcząc.

[Gvilith]

- No a gddyby to k-krzeslo mialo zamiast oparcia r-ramke na obraz?
Zaczela sie denerwowac. Po co mowila te glupoty? I po co kupowac drogie krzesla?

[Evora]

 Ev zatrzymała się na chwile.
-To by wyglądało dziwnie. I byłoby mało praktyczne- odparła. Po co dawać krzesłu obraz? Przecież by się zniszczył. Tym bardziej, gdyby funkcjonował jako oparcie.

[Amber]

Po kilku minutach marszu zatrzymała się wśród kwiatów i usiadła. Położyła się na plecach i obserwowała niebo.

[Evora]

Znów zaczęła się kręcić i wirować. Cały świat również wirował. Uczucie szalejącego błędnika wzrosło. Przez chwilę czuła, że zaraz zwymiotuje.
 Chaos, a następnie uderzenie. Kolejny nastąpił ból pleców. Musiała się wywrócić na jakimś kamieniu.
 Oszołomiona leżała przez chwilę. Chcąc wymyślić sposób zemsty na sprawcy jej bólu, usiadła. Jednak przed sobą nie zobaczyła kamienia, tylko jakąś dziewczynę.

[Gvilith]

Chryste Panie, kolejny obcy! - pomyslala Gvi gdy zobaczyla o co potknela sie ta wariatka. Kto to bedzie tym razem? Kosmita z planety Cebulanej?

[Amber]

----------
Ty się o mnie potknęłaś? xD