Ogród

[Amber]

Rozległy ogród, który prowadzi do domu Amber. Jest w nim wiele drzew, krzewów i kwiatów, a nawet niewielkie oczko wodne, w którym żyję kilka drobnych rybek i żab. Jest on nieco zaniedbany i dziki, a trawa jest wysoka.

[Vircassis]

Wdreptał sobie po cichutku. Chciał trochę pozwiedzać i może w końcu pozna Alfę Mroku? Położył się w wysokiej trawie i nasłuchiwał. Nie miał złych zamiarów, że tutaj przyszedł. Leżał sobie spokojnie w tej trawie czekając na jakieś zbawienie lub coś w tym stylu.

[Amber]

Weszła do ogrodu z młodym smokiem. Wolała wyjść do ogrodu, niż gdyby pisklak miał próbować latać w dosyć ciasnym dla niego domu. Usiadła w trawie patrząc jak mały gad rozłożył skrzydła, rozpędził się i skoczył, machając nimi, jednakże pierwszy lot mu nie wyszedł - przeleciał, metr czy dwa, a potem spadł na trawę. Wtem Amber wyczuła czyjąś obecność. Wiatr przyniósł ze sobą zapach jakiejś obcej osoby, wilka. Zmrużyła oczy. Zapewne ta osoba nadal tu jest.

[Vircassis]

Zauważył jakąś osobę. Nie wiedział kim ona jest. O i miała smoka! A to nowość.. Vir nigdy w swoim życiu nie widział smoka. Zainteresowało go to stworzenie. Podniósł łeb. Wielkie rogi i jego psyk wystawały znad wysokiej trawy. Ta dziewczyna musiała być za pewnie z Plemienia Mroku. Żaden znany mu samotnik chyba nie zapuściłby się sam na takie tereny. Wstał i podszedł do niej. Wyprostował się i odrzekł:
- Witaj, za pewnie należysz do Plemienia Mroku. Jestem Vircassis - przedstawił się i skłonił się grzecznie. W końcu chce zrobić dobre wrażenie na pierwszym nowo poznanym osobniku z tego samego plemienia.

[Amber]

Spojrzała na przybysza. Po raz pierwszy widziała rogatego wilka, prócz niej samej oczywiście. Wszystkie inne wilki wyglądały jak zwykłe osobniki. Och, spotkała kolejnego członka jej plemienia. Czyli teraz było już ich trzech, o ile nie więcej, tylko po prostu ich nie spotkała.
- Jestem Amber. Czegoż szukasz w tym miejscu? - zapytała Vir'a. Najprawdopodobniej basior po prostu zgubił się, skoro zawędrował aż tutaj. W tym czasie pisklę smoka znieruchomiało w trawie, obserwując oba wilki, które ze sobą rozmawiały, a po chwili widząc, że wszystko jest w porządku wskoczyło na drzewo, trzepocząc skrzydłami, by utrzymać równowagę. *Będę musiała nadać mu imię... czy też może jej* pomyślała Amber patrząc na skrzydlatego gada.

[Vircassis]

Chwilę pomyślał po czym odpowiedział:
- Zastanawiałem się kim jest Alfa Plemienia Mroku. Przecież warto wiedzieć kim jest, a w moim przypadku kogo mam bronić - odpowiedział grzecznie na pytanie po czym usiadł na ziemi jak posłuszny piesek. Po chwili przyglądania się waderze spojrzał ciekawym wzrokiem w stronę małego gada. Bardzo zaciekawiło go to małe stworzonko. Siedział tak chwilę z głową w chmurach po czym otrząsną się. Zastanawiało go jedynie skąd ta wadera wzięła smoka? Może go sobie wychowa? To byłoby dość ciekawe. Pomyślał.

[Amber]

- Tak się składa, że ja nią jestem - odpowiedziała, z nieco rozbawioną miną. Czyżby Amber już doczekała się obrońcy? Najwyraźniej. Zauważyła, że Vir zerka na pisklę, które teraz zeskoczyło z drzewa, szybując dwa metry i machając skrzydłami, po czym ponownie opadło na ziemię. Wcale nie wyglądało na zniechęcone nieudanymi próbami lotu. Ciekawiło ją dlaczego feniks dał jej jajo smoka i skąd je wziął. Były one przecież rzadkością. A może dał jej je przez przypadek? Nawet jeśli wadera nie zamierzała chodzić do niego i wyjaśniać tą sprawę, posiadanie smoka wcale jej nie przeszkadzało.

[Vircassis]

Vir nie sądził, że ona jest Alfą. No nic dziwnego, przecież jej nie znał.
- To dobrze wiedzieć kim jest Alfa - uśmiechnął się ciepło. Był zaciekawiony nie tylko wilczycą, ale i również gadem. Co jakiś czas kątem oka obserwował jak mały smok próbuje latać. W sumie kiedyś marzył o hodowli smoków ale to było tylko dziecinne marzenie, a do tego gdyby miał na smoku polatać to nigdy w życiu. Vircaś ma lęk wysokości. Głupia fobia.
- Gdzie znalazłaś takie stworzenie? - nie wytrzymał i spytał. Jego ciekawość jest od niego niestety silniejsza..

[Watriss]

Była jeszcze zbyt daleko by mogła usłyszeć rozmowę, jednak wyraźnie wyczuwała zapach Vir'a. Postanowiła poczekać na Kin'a

[Kin]

Podszedlem do niej. Teraz na prawde zaczalem sie denerwowac, ze alfa bedzie zla, ze przyprowadzilem tu Wat... No ale juz za pozno. Zerknalem w jej strone.

____
Wat nie upominaj mnie, jak nie odpisuje to znaczy, ze mnie nie ma :|

[Watriss]

Spojrzała na Kin'a i ruszyła w stronę ogrodu. Usiadła jakieś 5 metrów przyglądając się wilkom. Próbowała rozpoznać waderę. Pamięć znów ją zawiodła.   

________
Wybacz ostatnio zrobiłam się niecierpliwa. Przepraszam. ;_;

[Amber]

- Niedawno u ogników był feniks, który miał mi dać swoje jajo, z którego miał się wykluć kolejny feniks. Niestety coś mu się musiało pomylić, gdyż z jego jaja wyszedł ten mały gad - opowiedziała w skrócie. Smoczątko pisnęło znudzone, jak na chwile obecną zrezygnowało z prób latania, gdyż zwinęło  swe długie, wąskie skrzydła. No tak, wcześniej, nim pojawił sie Vir, Amber miała iść z nim poszukać mu czegoś do jedzenia. Wtem zauważyła jakiś ruch w oddali, zauważyła kolejne dwa wilki. Rozpoznała białego basiora, medyka, które niedawno zwerbowała i jakąś czarną, nieznaną waderę. Skądś ją pamiętała... Po chwili sobie przypomniała. TO była ta, którą dawno, dawno temu spotkała w wieży, a potem jeszcze gdy użerała się z bazyliszkiem.
- Kolejni goście? - mruknęła pod nosem.

[Kin]

Cofnalem sie kawalek. Nie wchodzilem do ogrodu alfy, nie zostalem zaproszony. Stanalem tylko tak, zebym byl widoczny. Skinalem glowa na powitanie.

[Watriss]

Poczekała chwile i mruknęła coś w stylu dzień dobry. Próbowała sobie przypomnieć skąd zna czarną wilczyce. Zaczęła przeskakiwać wzrokiem to z czarnej to na Vir'a to na Kin'a.

[Vircassis]

- Rozumiem -mruknął. Spojrzał w tą stronę co Amber. Zauważył Kin'a i Watriss. Nie wiedział co ich tutaj sprowadza. Mruknął coś pod nosem. Kin'a jeszcze jakoś obroni, ale z Wat będzie trudniej. Albo na odwrót. Mniejsza.
- Co oni tutaj robią..? - westchnął cicho i potrząsnął łbem. Nieco się zgarbił i zacisnął zęby - Kin, Watriss.. Co wy tutaj robicie? - spytał poważnym tonem głosu.