Kolista Zatoka

[Vircassis]

- Prowokacja kotku - zachichotał i spojrzał na odchodzącą waderę.

[Watriss]

Teraz przystanęła. Odwróciła łeb.
-Poszła kogoś szukać.- powiedziała zimno i zaczęła powoli znikać w ciemnościach lasu.

[Kin]

- Świetnie, dzięki za odpowiedź, na prawdę mi pomogłaś.
Usiadł z powrotem na skałę.

[Vircassis]

- Taka już natura wader.. Mało mówią - starał się choć trochę pocieszyć Kin'a.

[Kin]

- Tsaa... Może i tak, ale irytuje mnie to, że ona cały czas robi z siebie taką " Tajemniczą I Straszną Osobę ".
Westchnął.

[Vircassis]

- Mhm - przytaknął - ja również nie przepadam za takimi laskami. - podrapał się po głowie.

[Kin]

Milczał przez dość długi czas. Wstał.
- Chyba już pójdę... Bardzo miło mi było...
Zmienił się w wilka i powoli ruszył w stronę z której przyszedł. Szedł tuż przy brzegu, więc woda obmywała mu łapy.
No diabelnie miło po prostu...

[Vircassis]

- Do zobaczenia - odpowiedział. Sądził, że też zacznie się zbierać. Wstał i założył na siebie swoją skórzaną kurtkę. Poszedł tamtą drogą którą tutaj przyszedł.

[Nemeir]

Wszedł szybkim krokiem na pustą plażę. Zamoczył łapy w słonej wodzie i zapatrzył się w horyzont. Spokojne morze wyglądało pięknie. Przechadzał się wzdłuż brzegu ze zwieszonym łbem i rozmyślał. Nie był w najlepszym humorze.

[Astrix]

Szłam w kierunku w którym według mnie było morze i właśnie tutaj trafiłam. Usiadłam na jakimś kamieniu. Teraz czas pomyśleć nad zagadką feniksa.
''Wśród mrocznych wód
Wije się ciało, sześciogłowego węża,
Z jego gardła wydobywa się lwi ryk,
A dwanaście łap rozdziera ciała jej przeciwników.'' - powtarzałam w myślach. Jedyne co przychodziło mi do głowy to hydra. Jednak, jeśli o to chodziło to jak miałabym ją znaleźć, jeszcze większy problem - jak zdobyć łuskę i ostatni i najważniejszy - jak nie dać się jej zabić... W tym był problem.

[Astrix]

Po dłuższym zastanowieniu się uznałam, że to na pewno hydra. Uznałam, że poczekam na dalszy rozwój wydarzeń.

[Astrix]

Gdy nic się nie działo przez dłuższy czas zostawiłam torbę na brzegu wyciągając z niej tylko nóż i zaczęłam płynąć. Właśnie wtedy zauważyłam coś jak wężowe cielsko przetaczające się nad falami. poczułam strach ściskający mi żołądek, ale uparcie płynęłam dalej. Jednak szybciej hydra, bo okazało się, że to rzeczywiście ona, przypłynęła do mnie, niż ja do niej. Wynurzyła się pode mną podrywając mnie do góry. Poleciałam nad wodą i z pluskiem wpadłam do niej. Gdy wąż znowu spróbował tej samej sztuczki złapałam się jego grzebienia i zawzięcie zaczęłam skrobać nożem między łuskami. To nie było aż tak trudne. ciężej będzie się stąd wydostać.

[Astrix]

Hydra zarzuciła głową, aby się mnie pozbyć. W odpowiednim momencie puściłam się grzebienia i wylądowałam bliżej brzegu. Uderzyłam ramieniem o skałę. Z długiej rany zaczęła sączyć się krew. Słona woda powiększała ból. Trzymając zdobytą łuskę wygramoliłam się na brzeg, chwyciłam torbę i uciekłam. Gdy znalazłam się dość daleko opatrzyłam sobie w miarę możliwości ranę. Powoli potoczyłam się do gniazda Srebrnego Feniksa.