Korzenie

[Amber]

Uspokoiła się, widząc stwora, który coś knuł. Na pewno nie było to nic dobrego dla niej. Jej plan coraz bardziej się komplikował. Gobliny miały zawlec ją prosto do wieży, a teraz porwał ją troll i utknął z nią w jakichś korzeniach.

[Troll]

 Znalazł dopiero jeden nadający się korzeń. Powoli zaczął posuwać się dalej, wgłąb lasu.

[Amber]

Czyli nie podziałało, ale teraz Amber została sama. Zaczęła szybko przegryzać liny i szarpać łbem. Sama wejdzie do tej wieży, najwyżej będzie musiała się użerać z tamtejszymi stworami. Po kilku minutach zażartej walki z siatką udało jej się zrobić dostateczną dziurę, by się przez nią prześlizgnąć. Po chwili spadła już na ziemię wolna.

[Troll]

 Troll chcąc, aby było mu raźniej zaczął nucić sobie piosenkę pod nosem. Kopie korzonki. Kopie korzonki. Tra la la la.

[Amber]

Pobiegła przed siebie, aż wpadła na jakieś drzwi, które otworzyły się, gdy w nie uderzyła. Nareszcie wpadła do wieży, ale sądząc po adgłosach walki nie była tu sama.

[Troll]

 Szczęśliwy, że udało mu się nazbierać odpowiednią ilość korzonków, upletł z nich siatkę. Następnie wrócił na miejsce, gzie zostawił poprzednią siatkę.
 Wadery nie było w sieci. Uciekła.

[Evora]

 Wbiegła jak najszybciej potrafiła. Biegła zbyt szybko. Nie miała kondycji, więc zaczynała dostawać zadyszki. Była głupia, że zdecydowała się biec na zbity ryj.

[Troll]

 Sądząc, że wadera mogła chcieć okraść jego pana wbiegł szybko na schody.

[Evora]

 Ev bardzo szybko traciła siły. W końcu została zmuszona do marszu. Będzie musiała wyrobić sobie przerwę. Wadera niechętnie usiadła koło dość dużego dziwnego korzenia. Nigdy nie widziała takiego korzenia. Był gruby i silny. U góry wiły się schody. Czyżby czarnoksiężnik był fanem natury?

[Evora]

 Gdy już uspokoiła trochę oddech i nabrała sił, postanowiła iść dalej. Zupełnie przypadkowo natrafiła na schody prowadzące do góry. Zaciekawiona zaczęła się wspinać.

[Gobliny]

 Gdy dotarły na miejsce zauważyły waderę wchodzącą na schody. Chcąc silnie ją poturbować, pobiegły za nią.

[Evora]

 Wadera uderzyła o twardą ziemię i straciła przytomność.

[Evora]

 Wadera obudziła się. Przemieniła się w ludzką postać i podniosła się. Bolała ją głowa. Przez chwilę nie mogła sobie przypomnieć, co się stało. Wpadła do dziury. Ten duży zielony uprowadził Amber.
 Nie zwracając uwagi na pulsujący ból głowy, dziewczyna ponownie wbiegła na schody.

[Czarnoksiężnik]

 Uderzył w ziemię. Jeszcze żył, a więc wszystko było dobrze.

[Evora]

 Wbiegła rozglądając się dookoła. PO chwili postrzegła czarnoksiężnika. Wyglądał jakby nie żył. Po co miałaby taszczyć trupa.
 Kopnęła jeszcze czarnoksiężnika i poszła dalej zostawiając go na pastwę losu.